یکی از دغدغه های مهم در توسعه سواحل و بنادر ایران، سهولت دسترسی به مناطق مرکزی ایران و همچنین نقاط مرزی بوده است که چهار هدف اصلی را دنبال کرده است؛ افزایش درآمد ترانزیت کالا، افزایش درآمد گردشگی، افزایش جمعیت و احیای مناطق متروکه ایران که در مجموع می توان آن را عامل بهبود آمایش سرزمین ایران دانست. افزایش جمعیت میلیونی سواحل مکران یکی از مطالبات مهم رهبری از سال ۸۸ بوده است که تاکنون چندان توفیقی نداشته است. از طرفی به گفته کارشناسان حمل و نقل، درآمد ترانزیت ایران می تواند با توجه به موقعیت جغرافیایی ایده آل ایران و قرار گرفتن در مسیر کریدورهای شمال به جنوب و شرق به غرب، درآمدی پایدار، بیش از درآمد نفت برای ایران ایجاد کند. یکی از مهمترین عوامل تحقق این اهداف، اتصال آزادراهی بنادر و سواحل به مرکز و نقاط مرزی ایران است. سوالی که همواره مطرح بوده است این است که آیا دسترسی آزادراهی برای سهولت دسترسی به این مناطق فراهم شده یا خواهد شد؟ آیا در اسناد بالادستی قوانین ایران، این ضرورت درک و لحاظ شده است؟